Sylva Hanuise, Sculpteur, Grand-Halleux, Belgique

Wat ik u hier voorstel is mijn weg. Ik zeg vaak dat mijn beeldhouwwerken portretten zijn van mij op een bepaald moment. De beweging van een beeldhouwer in steen, is voor mij, een werk van hakken, van afstand doen, om elders heen te gaan, naar zichzelf. Een onvermijdelijke handeling die een aanwezigheid van zichzelf inhoudt. De innerlijke weg die ik doorloop terwijl ik beeldhouw, met mijn twijfels te hakken, de emoties die opkomen, mijn intuïties, mijn instinct is evenzeer de te openen-te passeren innerlijke deuren zonder mogelijke terugweg. Ik beleef deze momenten van beeldhouwen zoals momenten van luisteren naar mezelf, van ontdekking, van een opening voor mezelf en voor de wereld die me omringt. Ieder nieuw beeldhouwwerk is alleen maar mogelijk door een innelijke doorlopen weg voor het vorige beeldhouwwerk. En hoe meer ik voortga, hoe meer ik ontdek dat niet mijn beeldhouwwerk het concrete materiele resultaat is maar wel het innerlijke avontuur van een ontmoeting met mezelf.